zondag 10 mei 2009

Toen ik in Spanje was in april,



ontmoette ik zoveel speciale honden, maar er is er eentje dat me altijd bijblijft, waar ik nog elke dag met een lach op mijn toet aan terugdenk,
een hondje zo speciaal, zoveel meegemaakt, en ondertussen al ruime tijd gered en thuis...

een kleine dame, sommigen vinden haar lelijk, anderen vinden haar vleermuisachtig, nog anderen vinden haar angstaanjagend, en nog anderen beginnen te lachen als ze haar zien...

ikzelf heb dagen en dagen gelachen om haar streken, haar grappige smoeltje, het zachte gesnurk, het vervaarlijke gegrom naar de anderen als je haar weer op de grond zette na het knuffeluurtje,

en nu terug in België denk ik vaak aan haar, en dan mis ik mijn kleine petekindje, zij was en is mijn Belletje, mijn Bubje, ik was en ben haar tantie,

Belzebub, het duiveltje, een Mops met een karakter, zoals maar weinige honden er één hebben, zo vastberaden en dankzij haar baasjes niet bang van de wereld, noch van andere honden, zelfs de grootste moeten onderdoen voor haar, die krachtige dame, vol zelfvertrouwen...

een klein hondje, met een groot hart, en oneindig veel liefde voor de mens,

we hebben iets speciaal, zij en ik, uren en uren waren we samen, werkte ik aan de mails met haar op mijn schoot, snurkend en genietend,

en toen ik wegging beloofde ik haar snel terug te komen, ik hoop dat ze me ook mist, en dat ze ook met plezier terugdenkt aan de veel te korte tijd die we samen hadden in Spanje,

Belleke, ik mis je,

elke dag een beetje meer,

dikke snurkiekussie van je tantie,

Jolien

Geen opmerkingen:

Een reactie posten